قرارداد کار ساعتی

قرارداد کار ساعتی

قرارداد کار ساعتی یک نوع قرارداد کاری است که در آن، کارفرما با کارمند خود توافق می کند که به ازای کار کردن به مدت مشخصی، به او پرداخت کند. در این نوع قرارداد، کارمند فقط برای ساعت هایی که کار می کند پرداخت دریافت می کند و هیچ گونه پرداختی برای ساعت های خالی یا تعطیلی ندارد.

امروزه، قرارداد کار ساعتی در بسیاری از شرکت ها و سازمان ها به عنوان یک گزینه استفاده می شود. به دلیل اینکه این نوع قرارداد، برای کارفرمایان بسیار مزیت دارد و هزینه کمتری را نسبت به استخدام کارمندان تمام وقت دارد، بسیاری از شرکت ها از آن استفاده می کنند.

از دیگر مزایای قرارداد کار ساعتی برای کارمندان، می توان به امکان کار کردن در ساعاتی از روز یا هفته که با برنامه شخصی آن ها سازگار است، اشاره کرد. همچنین، کارمندان می توانند با کار کردن در چندین شرکت، درآمد بیشتری داشته باشند.

اما با این حال، برای کارمندانی که به صورت ساعتی کار می کنند، عواملی نظیر عدم پرداخت حقوق کامل، عدم تأمین بیمه های اجتماعی و تفاوت در ساعات کاری، ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد. بنابراین، قراردادهای کار ساعتی باید با دقت و با توجه به مزایا و معایب آن ها بررسی شوند.

در نهایت، قرارداد کار ساعتی برای شرکت ها و کارمندان می تواند یک گزینه خوب باشد، اما باید با دقت و با توجه به مزایا و معایب آن، تصمیم گیری شود.

یکی از انواع قراردادهای کار، قرارداد کار ساعتی است. این قرارداد شامل کارمندانی می شود که تمام وقت در شرکت کار نمی کنند و نمی خواهند تمام وقت در آنجا حضور داشته باشند. حقوق کارکنان با توجه به ساعات کار در شرکت پرداخت می شود.
با توجه به تبصره 1 ماده 35 قانون کار که نزدیکترین ماده قانونی به این نوع قراردادها است، می توان گفت که مزد ساعتی، حق الزحمه ای است که برای مدت زمانی که کارگر در استفاده از آن آزاد است محاسبه و پرداخت می شود. . به تجارت کارفرمایان و شرکت ها می پردازد. در این نوع قرارداد، نوع کار و ساعات کار ملاک تعیین حقوق است. علاوه بر این، ساعات کاری ممکن است کمتر از 44 ساعت در هفته باشد.
طبق بند الف ماده 37 قانون کار، مزد ساعتی در پایان روز کاری، هفتگی، هر 15 روز یکبار یا ماهانه طبق قرارداد یا عرف محل کار قابل پرداخت است. . لازم به ذکر است که قراردادهای ساعتی شامل تامین اجتماعی نیز می شود. بنابراین به ازای هر 8 ساعت کاری یک روز حق بیمه محاسبه می شود.
علاوه بر این، این کارگران حقوق مرخصی، مستمری، کمک هزینه اقامت دریافت می کنند. کمک به بیکاری و کمک خانواده بسته به کار در صورتی که کارمند بیش از ساعات مقرر در قرارداد کار شروع به کار کند کار اضافی شامل 40 درصد دستمزد ساعتی خواهد بود.
به عنوان مثال، فرض کنید یک کارمند با یک شرکت قراردادی دارد که 26 ساعت در هفته کار کند. اما کارگر 30 ساعت در هفته کار می کند. از 26 ساعت این 4 ساعت شامل اضافه کاری می شود. کارمندانی که در روزهای تعطیل کار می کنند نیز دستمزد اضافی دریافت می کنند.
چند نکته دیگر در مورد قراردادهای ساعتی
کارگران ساعتی بسته به حضور، بیمه حقوقی و توافق با کارفرما می توانند از مرخصی با حقوق استفاده کنند. این کارگران می توانند در صورت آسیب یا بیماری با نظر پزشک معتمد اداره تامین اجتماعی مرخصی بگیرند. آنها می توانند مرخصی بدون حقوق بگیرند.
آنچه در قرارداد دستمزد ساعتی مهم است این است که دستمزد ساعتی کمتر از حداقل دستمزد ساعتی تعیین شده بر اساس دستمزد روزانه نباشد.
چون وقت ناهار و وقت نماز وقت کار محسوب نمی شود. در قرارداد کار ساعتی نماز و ناهار جزو ساعات کار نمی باشد.
کارمند با قرارداد یک ساعته در صورتی که مشخص شود حادثه ناشی از کار بر عهده کارفرما نیست در صورت بروز حادثه در شرکت مشخص شده می تواند کلیه هزینه های درمانی را از سازمان تامین اجتماعی دریافت کند. در غیر این صورت سازمان بهزیستی هزینه حادثه و درمان را از کارفرما دریافت می کند.
در پایان لازم به ذکر است که قراردادهای کار ساعتی شامل قوانین کار می باشد.